| Navigasyon |
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
| |
12.4- FELSEFÎ ŞİİRLER-SH:4 |
|
| |
|
61- Dünya
Dünya koskocaman
Üzerinde ben küçücük ben
Umutlarımsa dünya kadar...
Dünya döndükçe
Ben de umutlar arkasından
Dönerim gerçeğe dek.
Dünya üzerinde ben
Umutlar üzerinde gerçek,
Dünya tek
Ama umutlar dünyası
İnsanlara denk.
Dünya döner
İnsan
Umutlar dünyasında mihver...
Alper Kürük |
| |
|
62- Dünya Ağacı
Dünya ağacında dallar
Tomur tomur tumurcuklar açar.
Bir dalda onlarca tomurcuk
Yeşile tutkulu,
Çiçekler açar ki dünya güzeli...
Ama o çiçek değişmeli...
Henüz görmemiştir yeli
Neşeli mi neşeli...
Değişim süreci başlar...
Farkındadır özündeki değişikliğin
Çiçek kendini aşar,
Taç yapraklarını aşar...
Onu da bulur güneşin eli
Dolgunlaşır,
Olgunlaşır
Dallarda meyveler bollaşır.
Kimini dalındayken yer
Kuşlar,arılar,böcekler...
Kimini koparır eller
Pazarlarda sergiler...
Kimilerini fark etmez kimse
Yere düşüşür
Başına sinekler,karıncalar üşüşür...
Dünyada alınan boştur
Alan aldığını verir
Dünya böyle dengelenir...
Bu olguların tümünü
Görür ağaçtaki sararmış yaprak
O da bilir ne olacağını
Sonu kendini besleyen toprak...
Alper Kürük |
|
63- Dünya Evi
Evlerin en güzeli
Evleri en çirkini..
Kimine göre rahat ve aydınlık
Kimine göre zulmet ve karanlık...
İnsan dünya evine
Girer sevine sevine...
Girildi mi de bir kere
Kapıyı çekiverip
Hemen çıkılamaz içinden
Ta ki gidilsin mahkemelere...
Alper Kürükj |
| |
|
64- Dünyada Temizlen
Hakkını helâl et sen musallaya kalmasın
İnsanlık onuruna yakışan bence budur.
Bu gün el bağlayansan yarın el bağlanansın
Can düşmanın da olsa gelir el - pençe durur...
Her türlü hesaplaşma toprak üstünde bitsin
İşi zor olacakmış altına kalanların...
İnancın yoksa buna koy üst üste biriksin
Bu yüzden ertelendi birçoğu hesapların...
Alper Kürük |
| |
|
65- Dünyadaşım
Dünya böyle dünyadaşım
Dayanabildikçe varsın,
Ne eksik ne bir gün fazla
Biçilmiş ömrü yaşarsın.
Dünya böyle dünyadaşım
Çiçekler çevreni sarsın,
En güzel sevgi ve hazla
Bir tek çiçeği koklarsın.
Dünya böyle dünyadaşım
Yâr olduğun kadar yârsın,
Sevgide haksızlık asla!
Kurala sen de uyarsın.
Dünya böyle dünyadaşım
Andıkça arar,yanarsın,
Birlikte içtiğin tasla
Hem serinler,hem kanarsın.
Dünya böyle dünyadaşım
Belki yirmi dört ayarsın,
Ettiğin dua,niyazla
Kendini uçar sayasın.
Dünya böyle dünyadaşım
Galakside sen de varsın,
Bir gün kuyruklu yıldızla
Bir olur sen de akarsın...
Alper Kürük |
| |
|
66- Düşünce
Düşünce,düşünce,düşünce...
Korkuyorum ne olur benim hâlim?
Ben yatağa düşünce...
Ben toprağa düşünce...
Nerde kalır düşünce?
Alper Kürük |
| |
|
67- Düşünce Ve Arzu
Düşüncelere gebe başım
Gönlüm arzulara.
Düşüncelerimin ebesi yokluğun
Güzelliğin ve aşkın arzularımınki.
Başım çok ağrıyor
Sancıdan çatlayacak sanki.
İçim içime sığmıyor
Gönlüm daralıyor,kasılıyor
Doğum sancıları olacak...
Düşünce ve arzular işte
Bak doğuyor çıplak.
İsmini koydum düşüncelerimin
Kara de,gamlı de,gamsız de onlara.
İsmini koy arzularımın
Sonsuz de onlara...
Ne dersen de tek yaraşır olsun
İsresen gemsiz de...
Alper Kürük |
| |
|
68- Düşüncem Olmazdı
Petek petek balına
Olsaydım arı,
Benzim olur muydu
Balmumu sarı?
Olsa da gönül
Böyle uçarı
Gül gül açtığın
Dala konardım.
Talihi,kaderi
Hep hiçe sayıp
Uyardım ben senin
Kıblegâhına,
Gözlerim yaşıyla
Abdestim alıp
El üste el bağlayıp.
Çıkardım dergâhına.
Bir ölüm olurdu
Tek gailem
Bir de ayrılık...
Alper Kürük |
| |
|
69- Düşünen Adam
Eller yüzde,
Kollarda dirsekler yer etmiş
Gözler düşünceden kara
Yüzde bir ölü soğukluğu
Bir adam düşünür,düşünür...
Geleceği gelecek nasıl olsa
Belli ki geçmişini düşünür.
İhtiyar gönlünü şimdi neler eğlendirir?
Topraktan korkusu yok onun
Ama,şu tatlı can korkusu
Ruhuna bir karanlık hüznü verir.
Güldüğü anlar da olur
Gözlerinde pırıl pırıl umut yanınca,
Ağladığı zamanlar da olur
Düşünceden gözleri kararınca.
Derinden nefes de çeker ara sıra
Kâh sigarasından,
Kâh ciğerlerinden,
Bir of çıkacak sanırsınız arkasından.
Tek lâf ettiği olmaz onun
Ne olur bir de konuşsa...
Dinleyeni çok olurdu ama
Hâlinden anlayanı bulınmazdı...
Bir adam düşünür,düşünür
Düşündüklerini bilmeyenler arasında...
Alper Kürük |
| |
|
70- Egoizm
Kalbimi değiştirme
Senin değişsin biçimin,
Uyarsa şekilleri birbirine
O zaman sahibi sen olursun içimin...
Beynimi değiştirme
Senin değişsin beynin,
Tutarsa aklımız birbirini
Sen benim olursun,ben senin...
Ben sana uyamam
Sen bana uy,
Bak göreceksin nasıl güzel güzel
Geçinip gideceğiz
İşte benim istediğim güzel huy...
Alper Kürük |
| |
|
71- Eksilmez
Bir evren yaratacaktı Tanrı
Bu arada bir de dünya,
Bir şeyler yaratmalıydı önce
Sarsılmaz temel olsun.
Biz insanlar gibi düşünecek değildi uzun uzun
Bir çırpıda yaratıverdi aşkı
Yaratır ya...
Bir erkek,bir dişi,bir aşk
Temelindir senin dünya.
Çiftler tekleri
Tekler çiftleri takip ediyordu,
Fakat aşk yine tekti
Yine tek.
Girmeliydi kıskançlık araya
Ölümün girdiği gibi.
Adam'le Havva'da başlayan aşk
Sebep oldu,merhem -ilaç kâr ettirmez yaraya
O gündür, bu gündür
Şirin için dağlar delen
Ferhat eksilmez.
Aslı için bir âhıyla köyler yakan
Kerem eksilmez.
Ne Zühre eksilir ne de Tahir
Ne Yusuf,ne Züleyha...
Aşk ateşi düştü mü başa
Şükürler olsun Allah'a
Kimse bilmez sevdiğimi
Bencileyin,bencileyin
Adsız âşık eksilmez...
Alper Kürük
. |
| |
|
72- Eleştiri
Eleği elemeye ellerin olsun yatkın
Eleştirmek istersen hem ehil ol, hem yetkin...
Elek var gözleri sık geçirir ince ince
Elek var gözü seyrek öz geçer eleyince.
Bir eseri meydana getirmek kolay değil
Eleştirme yapmadan önce saygıyla eğil...
Eser yaratmak neymiş eser yaratan anlar
Yavrunun değerini bilir en çok analar...
Fikrini ulu-orta söylemek sanma yeter
Sarf etmeden bir düşün o söz nereye gider...
Salt düşünce bildirip yorumlamak pervasız
Eleştiri bu değil böylesi patavatsız...
Kritik için lâzım eleştirmenle elek
Her işteki öncelik işi iyice bilmek...
Alper Kürük |
| |
| |
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
73- Eller Eller...
On parmaktan ibaret diye görülen eller
Ne işlere muktedir,ne işler görür neler?
Eller var yere düşmüş çaresizi kaldırır
Eller var berrak suyu çalkalar bulandırır.
Eller var parmağının onunda da marifet
Eller var işe-güce yaramaz,sırf zarafet...
Eller var kazma, kürek, belle toprağı işler
Atalar o elleri öp,başa koy demişler.
Eller var güven veren uzatılacak eller
İşte öyle ellere güzel,dost eli derler.
Eller var secde için yapışıyor yerlere
Arasında alınlar yer öper binbir kere...
Eller var dua için açılır hep semaya
O duadaki şükür bitmez,tükenmez maya...
Alper Kürük |
| |
|
74- Emel
Bin emel çağırdım ama
Kimi küskündü
Kimi kuşkulu
Bu yüzden ruhum üzgündü.
Sallasam bir el
Bir sevdiğim gelmez yanıma.
Ne çare ecel
Göz dikmiş canıma
Bir defa dedi:gel
Bir dediğini iki edemedim.
Ne yapayım ki hep
Bir dediğim iki oldu benim...
Alper Kürük |
| |
|
|
|
|
|
|
| |
|
75- Erkeklik
Biz erkekler horoz misâli
Koşarız kâh yem
Kâh tavuk arkasından.
Bazan ekmeği kadına tercih ettik...
Hep bu böyle olmazdı ya
Bizde de vardı erkeklik...
İçimizdeki tatlı istek
Çıkarır kadını ta arşa dek
Rakip yapar onu aya.
Bir de düştü mü gözümüzden
Bakmayız yüzüne ölsek,
Artık gözümüzde tek arzu,tek emel
Belirir ekmek,ekmek...
Alper Kürük |
| |
|
76- Erken Sabahlarda Şehrin Sahipleri
Geceler saçını döküp
Çıkmadan henüz dişleri günün
Sabahın çok erken saatlerinde
Canınıza tak demiş te geceki düşünceler
Bekârlık,hasret,sıkıntı
Kapınzı çalmış ta topluca
Hâlâ yalnızlık türküsü tutturup
Yollara dolup dökülüvermişsiniz.
Sokakları paylaşma hırsı yok gözünüzde
Aç köpekler,soğuk hava
Bekçi düdükleri,siz,
İlk sefere çıkacak şoförler,biletçiler,
Bir lokmanın yüzü suyu hürmetine
Erkenci işçiler...
Artık şehir tümüyle hepinizin.
Yollar alabildiğine
Uzuyor sabahlara dek,
Kocaman şehir sessizliğin.
Yarı karanlık yeni güne gebe.
Ne demek olduğu güzelliğin
Seste,ışıkta gizli.
Ölümde de bir gizlilik var
Gizlilikten yana
Senin göğüslerinden de gizli ölüm.
Güneş doğsun da şehrin kucağına
Alnından öpsün de denizin,
Sesle evlensin de ışık
Gör ne demek olduğunu sevişmenin...
Şehirlerin aşkı ne demekmiş gör
Hele dur bir kez güneş doğsun
Hele bir kez daha şehir herkesin olsun...
Alper Kürük |
| |
|
77- Erteli Hayat
Ben sözde sevmek için geldim dünyaya
Hem de sevmek için gelmiştim ya...
Günü gün yaşayamıyorum
Dünü hiç yaşamadım ki
Dünü bu gün yaşıyorum
Yaşamaya yetmiyor
Bu günü bu gün...
Yarını yaşayacaktım hani?
Yarını da yaşayamayacağım belki
Yarının gelişi de dünden belli
Perşembenin gelişi çarşambadan belli olduğu gibi.
Hayatım ebediyete erteli
Çünkü ben fâni...
Alper Kürük |
| |
|
78- Eski Ve Yeni Zaman
Kırdım eski şeylerimi
Eski zaman sinmiş ta içredek
Yayıldı yeni havalarıma.
Geçmiş zaman,yeni zaman
Sarmaş-dolaş oldular
Meğer bir ömür boyu
Bana olmuş olan...
Anılar bırakmışım arkamda
Acısından,tatlısından.
Dudaklarım kalmış kadehlerde
Gençliğime şâhit,
Gözlerim didiklemiş güzellikleri
Paramparça,didik didik
Gözlerimin takıldığı yerde
Başlamış gençlik hayâlleri.
Aşk peşine takıp gönlümü
Bir bağlamış,bir salıvermişim başıboş
Anılar vermişim zamana
Unutmayı almışım karşılık.
Unutmuşum geçmişi çoktan
Neyleyim,zaman sinmiş eşyalarıma
Sinsi sinsi eskitmiş onları
Yenilere nispet...
Dışımda her şey yeniden yana
İçim dolu yeniye niyet...
Alper Kürük |
| |
|
79- Eskiciyim
Torbam arkamda değil
İçimde benim torbam
Gönlüm benim torbam.
Çıkarım sabahtan akşama dek
Çalarım gönüllerin kapılarını
Tek tek.
Dertlilerle alış-verişim benim
Dertliyi gözünden anlarım
Meslek icabı.
Eskiciyim,eski dertleri toplarım
Yenileri istesem de vermezsiniz
Vermek isteseniz bile
Onlar sizi terk etmez.
Ama,şu zaman ve unutmak yok mu
Yeniyi eski eder.
Ben de zaten eskileri alırım
Torbaya daha uygun düşer
Böylesi mesleğe uygun düşer.
Boş geldim,torbam dolu gidiyorum
İçinde eskiler denk denk
İçinde eskiler renk renk...
Müşterim karanlık geceler
Gecelere satarım eskilerimi;
Gece,onları keser,biçer yeniler
Doğan güneşle tekrar
Önünüze yeni dertler
Yepyeni dertler sürer...
Alper Kürük |
| |
|
80- Evliya Ruhlunun Kalbi
Beni hapsetti dünyasına
Bıraktı iyilikler,kötülükler içinde.
Bazan iyiye niyet ettim
Kötüye saptım.
Ne yapsam? Ben de insandım...
Uymayayım dedim şeytana
Ama ne çıkar?
Adem ile Havva'yı aldatan
Bir âdemoğlunu o lahzada yıkar.
Çaresiz şeytana kandım
Hatta rüyalarımda bile...
Tümden kötü değildim
İyi taraflarım da vardı:
İşte,kafam ve kalbim...
Bunlar arkadaşlıklarını bırakmadı...
Kaç zaman başımın derdini
Kalbim sabırla çekti
Ama vazgeçemezdi başımdan,
O da ne yapsa ne etse
Ayrılamazdı sırdaşından.
Bir gün bir fikir geldi başıma:
Artık dünyaya küsecek,
Herşeyi bırakacaktım.
Beni Yaratanı görmesem de
Bir yere kapatacaktım.
Fakat nereye?
Onu da buldum.
Öyle bir yer ki
Nöbetçisi yalnız ben.
Biraz meyletsem kötüye
Uçacağı belliydi birden.
Küçüktü biraz
Ama O Uluyu alırdı bol bol...
Artık herşeyden temizlenmiş
Bir et parçasıydı bu.
Gerçekleşti emelim
Hapishane oldu böylece
Allah için kalbim.
Kurtulabilir buradan bence
Ancak ben ölünce...
Alper Kürük |
| |
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
| |
Bugün 9 ziyaretçi (16 klik) kişi burdaydı! |
|
|
|
|
|
|
|
