| Navigasyon |
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
| |
12.18-FELSEFÎ ŞİİRLER-SH:18 |
|
| |
341-Bilemiyorum
Canlar ayrı, tenler ayrı
Yaşamın yok tadı gayrı…
Bu şifasız öyle sayrı
Kâr etmiyor ne desem ki…
Perhizin en zorlusuymuş
Gerçek oruçluluk buymuş…
Olunmuyor gözü doymuş
Hep açım aç ne yesem ki…
Sevgiye gönül doymuyor
Günüm günüme uymuyor…
Hesap sonraya konmuyor
Ne yapsam da ödesem ki…
Alper Kürük
342-Helva
Kimileri un, yağ, şeker toplar
Kimi karıştırır, kavurur…
Boşuna mı demiş bizden öncekiler
“ Sabırla dut yaprağı atlas,
Koruk, helva olur…”
Pişmiş helvanın başına
Kimileri çaktırmadan oturur
Hem yer, hem helvacı olur…
Kimileri helvasını hayatında yer
Nasibini alır,
Kimilerinin helvası
Arkasından yapılır, dağılır…
Alper Kürük
343-Ruhların Azabı...
Sanki mezarlıkta dolaşıyorum
Bu yerler eskiden bildiğim yerler
Şimdi ne hâlde şaşıyorum…
İnsanlar gidip, geliyor, dolaşıyor
Üzerlerine ölü toprağı serpilmiş meğer
Yine de, yine de yaşıyor…
Seyrediyorum, üzülerek seyrediyorum
Ölü yüreğim dayanırsa eğer…
Dayanamam, geldiğim yere gidiyorum…
Ben onlara dua ediyorum
Nerde kalmış ki bana dua edecekler…
ALLAH’IM sen hepimizi kurtar diyorum…
Alper Kürük
344- İşte İnsan...
İskelette kemikleşir
Fâni ve ebedî dünyalar
İskelette birleşir…
Bir elbisedir et
Giydirilince güzelleşir
Soyulunca çirkinleşir
İskelet…
Dokular arasına döşenir
Kalın, ince, kılcal yollar
Onlarda dolaşır kan.
Yine diğer bir yollar var
Sinirler…
Onlarla ulaşır,
Hisler, emirler…
Dokular arasına nüfuz eder
Görünmeyen zaman
Doğumda başlar
Ölümde sonlanır
İnsan bu ömür şeridinde
Tamamlanır,
Tanınır, algılanır,
Anıldıkça canlanır…
İskelet,
Et,
Kan, sinir
Ve zaman.
İşte insan…
Alper Kürük
345- Kâlp Ve Beyin Demektir İnsan...
Dedim kalbini seveyim
Kırık-dökük, paramparça…
Bütünleşir mi hiç sırça?
Yapışık kalbi neyleyim?
Dedim beynini seveyim
Sabit fikre taht olmuş…
Olumsuzluklar oturmuş
Böyle beyni neyleyeyim?
İnsan bence kâlp ve beyin
Geri vücut teferruat…
Beyinle kalbi çıkar at
Kadavrayı neyleyeyim?
Alper Kürük
346-Yaşlanılır, Yaşanır...
Çoğum gitti kaldı azım
Böyle imiş benim yazım,
Kırılmaya görsün sazım
Her tel başka başka çalar…
Avı vurdum koşmaz tazım,
Kimseye geçmiyor nazım,
Dinmiyor içimde sızım
Kabuk tutmuyor yaralar…
Ne KÖROĞLU, ne AYVAZ’IM,
Çıkmıyor artık avazım,
Yine de yaşamak lâzım
Çıkmayan canda ümit var…
Kaybetti yanıp, kavruldu
ŞEMS’İNİ yeniden buldu,
Nice meclisler kuruldu
Yarlar gitti, kaldı ağyar…
Bir KEREM’İM ASLI’SIZIM,
Hem çoğulum hem yalnızım…
Aklı olan akılsızım
Benim gibi olan anlar…
Alper Kürük
347- Yaşamın Felsefesi
Yaratış ve var oluşun felsefesi sevgidir,
Sevgiyi kamçılayan iltifattır, övgüdür…
Yaratan yaratışta önce sevgi yaratmış,
Boldan bola dağıtmış sevgi yine de artmış…
O yüzden sevgilerde tükenmez bereket var,
Sevgiler sevmek ile eksilmez daha artar…
Sevenin bahçesinde açan çiçekler solmaz,
Sevginin yüzü tektir sevgide riya olmaz…
İnsanı insan yapan aklı sevgi kadardır,
Sevgide görülmeyen çok şey ve TANRI vardır…
Alper Kürük
348-Şirince
KUR’ANA olan iman yok ise yeterince
İnsan kıyametleri kehanetlerde arar…
Dünün “NUH’UN GEMİSİ” olur bu gün ŞİRİNCE
Oysa gerçek sığınak imanda, KUR’ANDA var.
Mayaların Takvimi kapanıyormuş meğer
Yıl 2012 gün 21 Aralık,
“Kıyamet Suresi”nin inkârı ise eğer
İnançtaki çürüme, imanda fukaralık…
Kıyamet de kopacak O emrini verince
Nereye kaçsan çare yok elinden ne gelir…
Kendini kurtaramaz sığındığı ŞİRİNCE
Kopacak kıyameti Maya değil O bilir…
Alper Kürük
349-Zaman Durmaz...
Aynalara bakamam görmeyeyim hâlimi,
Saatleri durdurdum yemesinler zamanı…
Beni bu hale koyan ömür denen zalimi
Dilerim geç kalmadan senin de anlamanı…
Bir zamanlar aynalar elimden hiç düşmezdi,
Saatleri kurardım zaman durmasın diye…
Ruhum hayalle gezer gerçekle görüşmezdi
Saçlarımdaki aklar zamandan tek hediye…
Dolu dolu yaşa da sonunda hayıflanma
Ne yapsan zaman geçer onu durduramazsın…
Geçmişin iyi geçsin pişmanlıklarla anma
Kurulmuş zaman geçer onu susturamazsın…
Alper Kürük
350-Söylemeli...Söylemeli...
Egom deli
Gönlüm deli,
Gönül egodan da deli...
İkisi de tek bedenli,
Tek ruh arada kalmış,
Çekiştirip, çekiştirip
Bir ego bir gönül almış...
Ne yapmalı
Ne etmeli
Ya o beni dinlemeli
Ya ben onu dinlemeli...
Kaldırmalı tüm engeli
Deliliklerin bedeli
Sevilmeden de sevmeli...
Yapayları gizlemeli,
Sevgileri özlemeli,
Gerçekleri söylemeli...
Ruhlar dengesiz olsa da
Âlem deliye gülse de
Hayat daima dengeli...
Alper Kürük
|
351- Üç Nokta...
Hayat denen şey
Üç nokta
...
İlk nokta doğum,
Son nokta ölüm,
Orta nokta tezatlardan
Bir çelenk ördüğüm
Sır dolu âhenk gördüğüm.
Ağlamak-gülmek,
Sevmemek-sevmek,
Kazanç-kayıp,
Kusursuz-ayıp,
Bir yarış,bir yarış,
Kâh savaş-kâh barış,
Sevinen-üzülen
Kimi sen-kimi ben
Hep sona yaklaşış
Ve O'na varış
Son nokta görünen
Cümle bitti koy nokta
Hayat gitti son nokta...
Alper Kürük
|
| |
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
| |
Bugün 2 ziyaretçi (3 klik) kişi burdaydı! |
|
|
|
|
|
|
|
