| Navigasyon |
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
| |
12.18-FELSEFÎ ŞİİRLER DEVAMI |
|
| |
351-Üç Nokta...
Hayat denen şey
Üç nokta
...
İlk nokta doğum,
Son nokta ölüm,
Orta nokta tezatlardan
Bir çelenk ördüğüm
Sır dolu âhenk gördüğüm.
Ağlamak-gülmek,
Sevmemek-sevmek,
Kazanç-kayıp,
Kusursuz-ayıp,
Bir yarış,bir yarış,
Kâh savaş-kâh barış,
Sevinen-üzülen
Kimi sen-kimi ben
Hep sona yaklaşış
Ve O'na varış
Son nokta görünen
Cümle bitti koy nokta
Hayat gitti son nokta...
|
| |
Alper Kürük
352-Fâninin Son Halleri,İstekleri...
Ölüm güzelliği geldi yüzüne
Hırçınlığı değil korkusundan
Hayattan kopmamak arzusundan…
Yüzünün güzelliği apaçık belirgin
Ruhu da zaman zaman dingin
O şimdi fâni dünyada elgin…
Tanrı’m yarattığın çift uzuvlarını
Biri birine eyleme muhtaç!
Tek yarattığın uzuvlarıysa
Dönüşe hazır, gel çağrına teşne
İster ki gözleri kapılarda yaban gözlemesin,
Kulakları yaban ayak sesleri izlemesin…
İnsan eti ne yenir, ne yutulur
Derler ki çekene ağır gelir, olur yük
ALLAH kerim ve çok büyük…
Çektirmediğin canlar kurtulur…
|
| |
Alper Kürük
|
|
353-Durduramazsın Zamanı...
Durduramazsın zamanı…
Yapış bir tutam saçlarına sımsıkı
Hayata onunla tutunursun,
Ellerin gevşeyip bıraktığın anda
Sen de mazi olursun…
İlk zamanlar acı yeniyken sık hatırlanır
Zaman akıp gittikçe
Yavaş yavaş sen de unutulursun…
Durduramazsın zamanı…
Senin hayattan kopacağın anı
Ne sen bilebilirsin
Ne de zaman…
Böylece guruplaştırılır hep
Yaşayan-yaşamayan…
Durduramazsın zamanı…
“Zaman sana uymaz
Sen zamana uy…”
Uy ki yaşadıkça yaşamın hazzını duy,
Erteleme yaşamanı…
|
| |
Alper Kürük
|
|
354-Hayatın Azizliği...
İnsan çift yaratılmış fani dünyada derler
Arıyor hep beriki benzeri ötekini,
Gelenler de gün gelir bu dünyadan giderler
Ahının tuttuğunu görünce kalmaz kini...
Mutluluğun değeri anlaşılır görünce
Mutsuzun acı hali ve de çaresizliği...
Şükür kapısındadır gönülden düşününce
İnsanı yücelten bu hayatın azizliği...
|
| |
Alper Kürük
355-Kefen...
Dünya kadar malın var, bir o kadar da paran
Kefen denen beyaz bez seni de sarmalayan…
Nerde canan? Nerdeler dünya dolusu yâran
Kefen denen beyaz bez seni tek kucaklayan…
Yaşarken üzerine titrediğin nazik ten
Şimdi onu koruyan beyaz bez denen kefen…
Ne ilim çare buldu, ne de çare oldu fen
Seni ölümsüzlüğe taşıyan beyaz kefen…
Yaptığın işler gibi kazancın kara zaten
Gördüğün tek beyazdır beyaz bez denen kefen…
Dünya malı dünyada kalır bilmez misin sen?
Cesedinle birlikte kaldı mezarda kefen…
|
| |
Alper Kürük
|
|
356-Dönüşüm Ve Geçişim...
Herşey dönüşüm ve geçişim halinde
Maddede de geçerli bu mânâda da...
Aşk sevgiye dönüştü
Sevgi hoşlanmaya ya da
Yararlanmaya
Güçlük yok anlamakta zorlanmaya...
Dönüşüm ve geçişim sona yaklaştı
İnsan insandan gitgide uzaklaştı...
Dün geçti,bu gün bitti
Yaşanıyor artık yarın
Çocukluk...Gençlik...Ömürler elden gitti...
|
| |
Alper Kürük
|
|
357-Dünya,Rüya,Hülya...
Sevgi artık sözlerde
Kin ve nefret özlerde
Akmayan yaş gözlerde
Kalan bir dünyadayız...
Kimileri kâm aldı
Kimisi hep gam aldı
Gözler uykuya daldı
Kâbuslu rüyadayız...
Hayatı bitmez sandık
Yapmacıklara kandık
Candan,yârdan usandık
Yine de hülyadayız...
|
| |
AlperKürük
|
|
358- Dün,Bu Gün Ve Yarın...
|
Dünü hatırlıyorum
Kimi flu, kimi net
Çocuktum…
Mutlumuydum derseniz
Gerçekten mutluydum evet
Anam, babam, kardeşlerim sağdı…
Bir de çocukluk aşkım vardı…
Kalbim sevdiklerime otağdı…
Gençtim…
Geçici aşklarımla kimi zaman
Kendimden geçtim…
Tüm mutsuzlukları gördüm çevrem dolu
Ben yine mutluluğu seçtim
Sevgilerle dolu
Gençlik yolu…
Bu gün de mutlu olmak istiyorum
Ama mutsuzluklarla savaşım var
Ömür bitene kadar…
Ölüm gelene kadar...
|
| |
|
Alper Kürük
|
|
359-İmtihan...
Verdikleriyle imtihan ediyor...
Vermeyerek de imtihan ediyor...
Verdiklerini imtihan ediyor...
Vermediğini imtihan ediyor...
Yüce ALLAH sabrı telkin ediyor...
Sabır edemiyenler kaybediyor...
Her kurtuluş sabır edişte diyor...
İsteyin hep benden isteyin diyor...
İnansan da imtihan ediyor...
Kâfir olsan da imtihan ediyor...
İmtihanla akıl başa geliyor...
Akıl gidince insanlık gidiyor...
|
| |
Alper Kürük
|
|
360- Of İle Öf - Ah İle Oh...
|
İkiz kardeştiler...
Hayat ayırdı onları...
Of mazluma düştü
O gün bu gündür inler...
İnledikçe başına sıkıntılar üşüştü...
Öf hep dertliye düştü...
Ah mazluma düştü
Gece gündüz inler
Ahını dağ - taş dinler...
Oh sabredene düştü
Şükrüyle mutluluğu arttı
O da herkesle bölüştü...
|
| |
|
Alper Kürük
|
|
|
|
361-Katlanmak...
|
Katlanmak değildir eğilmek...
Karşı çıkınca tokatlanmak
Belki de sakatlanmak...
Elpençe divan durmak
Katlana katlana ufalanmak
Eğilip bükülüp sıfırlanmak...
Katlandıkça yeniden var olmak,
İçin için büyümek,sertleşmek,
Bükülemez hâle gelmek...
Katlanan her an temiz
Her an paklanır,aklanır...
Eğilen teba olur,
Hayatı heba olur,
Küçüldükçe küçülür
O daha ilk eğilişinde ölür...
|
| |
|
Alper Kürük
|
|
362- Nasihat...
|
Sıkıntıyı aş etme,
Esrarını fâş etme,
Boşuna telaş etme
Can gideceğe varır...
Gözlerini şaş etme
Pırlantayı taş etme,
Sev fakat candaş etme
Can seçtiğini alır...
Güven de sırdaş etme,
Yolunda yoldaş etme,
Uğrunda savaş etme
Canan gider can kalır...
|
| |
|
Alper Kürük
|
|
363-Çaresizlik...
|
İnsandaki eşitlik iskeletlerde vardır
Zaman içinde onu insan kendisi bozar...
İnsanın cesameti bak mezarı kadardır
Büyüdüm zannederken küçülür azar azar...
Yaşlanınca insanın hali haline uymaz
Gülüşü sevincinden, suratı kederdendir...
Bakarsın anlayışlı,bakarsın vurdumduymaz
Elden geleni yaptı gerisi kaderdendir...
Âciz kulun dilinden dua,beddua gelir
Duayla umutlanır,bdduayla avunur...
Elden birşey gelmiyor,çaresize ne denir
Aczini kapatmayı kolay yoldan savunur...
|
| |
|
Alper Kürük
|
|
364- Tek Gözün Yeter...
|
Karanlıklar içinden nice sesler duyulur
Ya şen kahkalardır ya da son nefes olur...
Kimi gözler uykulu,kimi göz yaşı döker
Karanlıklar da geçermutlaka şafak söker...
Gülene,ağlayana her gün dünya kurulur
Gözler aradığını belki yenide bulur...
Canın tene emanet tek gözünü bana ver
Kendi gözlerinle gör sen bensin ben senim der...
|
| |
|
Alper Kürük
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
| |
Bugün 2 ziyaretçi (3 klik) kişi burdaydı! |
|
|
|
|
|
|
|
